Nawłoć Solidago ‘Hiddigeigei’
Wśród nowości, które pojawiły się na szkółkarskim rynku w ciągu ostatnich lat, uwagę zwraca odmiana o nazwie ‘Hiddigeigei’, która wczesną wiosną tworzy kępy liści o soczystej, cytrynowej barwie
Grzegorz Falkowski
Do rodzaju nawłoć (Solidago) zalicza się ponad 100 gatunków bylin, z których większość naturalnie występuje w Ameryce Północnej, kilka zaś pochodzi z Europy, Azji i Ameryki Południowej. Gatunkami rodzimymi dla flory polskiej są nawłoć pospolita oraz nawłoć alpejska. Jednak najbardziej rozprzestrzeniona na terenie kraju jest nawłoć kanadyjska – roślina obcego pochodzenia o cechach inwazyjnych. Nawłoć kanadyjska kwitnie pod koniec lata na żółto. To właśnie o niej Czesław Niemen śpiewał „Mimozami jesień się zaczyna, złotawa, krucha i miła…” . Z kwiatów nawłoci powstaje smaczny miód nawłociowy.
Nawłocie to także rośliny ozdobne, wykorzystywane w ogrodnictwie. W uprawie cenione są zwłaszcza odmiany niskie i kompaktowe, wolno rozrastające się. Wśród nowości, które pojawiły się na szkółkarskim rynku w ciągu ostatnich lat, uwagę zwraca odmiana o dosyć trudnej do wymówienia nazwie ‘Hiddigeigei’. Nazwa ta nawiązuje do imienia kota o żółtych oczach, który stał się bohaterem epickiego poematu Josepha Viktora von Schaffela. Na jego podstawie powstało libretto opery „Der Trompeter von Säkkingen”. Sama roślina jest równie niezwykła, jak jej nazwa – wczesną wiosną tworzy kępy liści o soczystej, cytrynowej barwie. Są to tzw. liście odziomkowe – wąskie, lancetowate, długości około 10 cm, lekko ząbkowane na brzegach. Po kilku tygodniach, wraz z wyrastaniem łodyg, liście zaczynają zielenieć. Łodygi są proste, nierozgałęzione, dorastają do 1,5 m wysokości. Latem na szczytach łodyg tworzą się żółte, drobne kwiaty, gęsto zebrane w duże, groniaste kwiatostany przypominające wiechy. Kwiaty rozwijają się od sierpnia do września, wabią motyle oraz owady zapylające.
Nawłoć ‘Hiddigeigei’ nie ma żadnych specjalnych wymagań uprawowych. Roślina tworzy podziemne rozłogi, za pomocą których rozrasta się na boki. Jest tolerancyjna w stosunku do podłoża i stanowiska, świetnie rośnie na większości przeciętnych, a nawet słabych gleb ogrodowych. Wykazuje pełną mrozoodporność. Przycięcie łodyg na przełomie maja i czerwca, na wysokości 10-15 cm od ziemi, sprawia, że liście dłużej pozostają żółte, choć rośliny zakwitną później. Przekwitłe kwiatostany należy obcinać. W ten sposób zapobiegniemy dojrzewaniu nasion i rozsiewaniu nawłoci po całym ogrodzie.
Nawłoć ‘Hiddigeigei’ warto stosować na rabatach bylinowych w zieleni miejskiej, osiedlowej oraz na działkach i w ogrodach przydomowych. Rośliny najlepiej prezentują się sadzone w grupach, co najmniej w liczbie 3 lub 5 sztuk. Doskonale komponują się z ozdobnymi trawami i turzycami.
